Lata 90. ubiegłego wieku były okresem, w którym seria Air Max intensywnie się rozwijała. Ten płodny czas przyniósł miłośnikom sportowego obuwia sporo wyjątkowych modeli. Jedne stały się kultowe, inne przeszły bez większego echa. Sprawdźmy, jakie Air Maxy pojawiły się w pierwszej połowie ostatniej dekady poprzedniego tysiąclecia.
Air Max 90
Rok: 1990
Na początku lat 90. pojawił się model, który obecnie jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych w całej serii. Na początku świat znał je jako Air Max III. Dopiero w 2000 roku, gdy miała miejsce pierwsze reedycja zaprezentowano światu wydanie pod nazwą Air Max 90. Projekt wyszedł spod rąk Tinkera Hatfielda, znanego między innymi z zaprojektowania pierwszych Air Maxów, które ujrzały światło dzienne w 1987 roku. Uznany projektant chciał, by nowy model charakteryzował się nieco agresywniejszym wyglądem w porównaniu do poprzedników. Zdecydował się na połączenie siateczki z syntetycznym zamszem i skórą. Na zapiętku umieszczono specjalny element, który określono później jako Nike „loveheart”.
Pierwszymi kolorystykami modelu Air Max 90 były: Laser Blue i Hyvent Orange (Radiant Red). Po licznych reedycjach kolorystyka Hyvent Orange obecnie jest znana jako Infrared. Co ciekawe, pierwsze reedycja miała miejsce dopiero w nowym milenium. W 2002 roku zdecydowano się wypuścić na rynek wersję w jak najbliższym stopniu zbliżoną do pierwowzoru. Edycję przeznaczoną na rynek australijski opisywano jako Mx Orange. Kolejna wydanie ukazało się rok później i trafiło do Europy oraz Azji. To właśnie w 2003 roku po raz pierwszy użyto nazwy Infrared, która przyjęła się tak dobrze, że Nike korzysta z niej po dziś dzień. W roku 2005 mogliśmy zobaczyć kolejną reedycję w ramach pakietu History Of Air (HOA), stanowiącą pierwszą oficjalną reedycję w USA. Warto wspomnieć o tym, że w tym wydaniu dało się zauważyć mniejsze okienko z poduszką gazową. Jednak dzięki temu, że projektanci zachowali kształt cholewki zbliżony do oryginału, wydanie przypadło do gustu miłośnikom marki i modelu z 1990 roku.
Rok 2006 przyniósł sneakerheadom zestaw One Time Only, w którym zachowano oryginalną cholewkę, jednak połączono ją z podeszwą 360 Max Air. Takie rozwiązanie nie spotkało się z zainteresowaniem zbyt wielu fanów modelu, przez co tej edycji nie można zaliczyć do udanych. Projektanci Nike starali się stosować coraz to nowsze rozwiązania, żeby zaskakiwać klientów, w yniku czego w roku 2008 na sklepowych półkach zawitała wersja Premium Ostrich. Cholewkę w tych butach wykonano z wysokiej jakości nubuku, któremu towarzyszył zamsz i tekstylna siateczka. Elementem charakterystycznym Premium Ostrich była również specyficzna skóra na mudguardzie. Innym ciekawym wariantem z 2008 roku jest Air Max 90 Current, gdzie wykorzystano większą ilość siateczki niż w dostępnych wcześniej wersjach. Zmieniono też podeszwę, która prezentowała się podobnie jak ta znana z modelu Nike Free. Kolejne reedycje nastąpiły w 2010 roku. Były to wersje ze zmniejszonym okienkiem i kolorystyką odrobiną różniącą się od pierwszego wydania Infrared.
Przełomem w historii modelu Air Max 90 był rok 2012, w który designerzy z oregońskiego koncernu zaprojektowali buty Air Max 90 Hyperfuse, wykorzystujące technologię bezszwowej cholewki. Projekt cieszył się sporym zainteresowaniem i produkt bardzo szybko zniknął ze sklepów. W 2013 roku zadebiutowała wersja Vintage (VNTG), którą specjalnie postarzono za pośrednictwem pożółkłej podeszwy i zastosowania ciemniejszej szarości niż zazwyczaj. Nike coraz częściej starało się prezentować swoje nowinki technologiczne, dlatego w 2013 roku w sprzedaży pojawiła się wersja Engineered Mesh, w której charakterystyczna siateczka stanowiła znaczącą część powierzchni cholewki. Inna rewolucją technologiczną było Taped, czyli bezszwowe łączenie elementów przy użyciu termozgrzewalnej taśmy. Z kolei 2014 rok zaowocował modelem Air Max 90 2014, gdzie system Air był widoczny na całej długości podeszwy, a syntetyczna cholewka została wyprodukowana za pomocą technologii bezszwowej. Później mogliśmy kupić wersję Jacquard, która wyróżniała się żakardową cholewkę i model Air Max Lunar 90 z podeszwą Lunarlon. Rozwój modelu Air Max 90 związany jest nie tylko z nowymi kolorystykami, ale przede wszystkim z prezentowaniem przez oregoński koncern coraz nowszych technologii. Gdy klienci są przekonani, że nie można pokazać nic nowego na tak wyeksploatowanym modelu jak słynne „dziewięćdziesiątki”, Nike tworzy coś innowacyjnego i zaskakującego.
Nike Air Max BW
Rok: 1991
Znany też pod nazwami: Big Window, Air Max Classic czy Air Max IV. Buty ujrzały światło dzienne w 1991 roku i były częścią Nike International. Oryginalne wydanie wypuszczono w trzech kolorystykach, spośród których Persian uznawana jest za najbardziej popularną. Podobnie jak „dziewięćdziesiątki”, Air Max BW swoją pierwszą reedycję miały w 2000 roku. Było to ekskluzywne wydanie przeznaczone na rynek brytyjski. W tej wersji zmieniono rozmiar okienka z poduszką gazową, jednak wśród wszystkich reedycji to właśnie ta jest najbardziej zbliżona do oryginału.
W roku 2003 po raz kolejny wydano Air Max BW w kolorystyce Persian. W tej wersji zmieniono trochę kształt cholewki i znów zastosowano większe okienko z systemem Air. Następne wydanie retro wróciło na rynek w 2005 roku. Język i sylwetka buta różniły się od oryginału, za to ulepszono farbę na podeszwie, która stała się odporniejsza na pękanie.
Do udanych powrotów Nike Air Max BW nie można zaliczyć wydania z 2008 roku, które po prostu nie przypadło do gustu entuzjastom sportowego obuwia. Podobnie było z reedycją z 2013 roku.
Nike Air Max 180
Rok: 1991
Model debiutujący na rynku w tym samym roku co Air Max BW został zaprojektowany przez dwóch najwybitniejszych projektantów w historii koncernu z Oregonu – Tinkera Hatfielda i Bruce’a Kilgore’a. Nazwano go tak dlatego, że poduszka gazowa była widoczna w 180 stopniach. Zastosowany system charakteryzował się o połowę lepszą wydajnością niż te stosowane we wcześniejszych modelach. Dość nietuzinkowym rozwiązaniem w tamtych czasach była niewidoczna od spodu podeszwa.
Od lat 90. do dzisiaj najpopularniejszą wersją modelu jest Air Max 180 Ultramarine. Sneakerheadzi lubią także pozostałe wersje kolorystyczne, które pojawiły się pod koniec ubiegłego wieku. Łatwo zauważyć, że większość klasycznych wariantów kolorystycznych modelu Air Max 180 opiera się na podobnym schemacie. Cholewka jest jasna, najczęściej w odcieniach bieli, a za cały efekt danej wersji odpowiadają detale w jaskrawych kolorach. Trzeba wspomnieć, że neonowe odcienie cieszyły się niemałą popularnością w latach 90..
Nike Air Structure Triax 91
Rok: 1991
Kolejny model z 1991 roku i zarazem pierwszy model, w którym umieszczono okienka różnej wielkości po zewnętrznej i wewnętrznej części podeszwy. Air Structure Triax 91 były popularne wśród sportowców, ponieważ zapewniały świetną stabilność i jeszcze lepszy niż dotychczas poziom amortyzacji. Niestety ten ciekawy model nie dorównał sławie takich modeli jak Air Max 90 czy Air Max BW.
Nike Air Max ST
Rok: 1992
Inspiracją do zaprojektowania tych butów był omawiany wyżej model – Air Structure Triax 91. Air Max ST, znane również jako Air Max Structure, zawitały na rynku w 1992 roku. Elementem, który od razu przykuwał uwagę było okienko z poduszką powietrzną w kształcie łzy. Okienko to było wtedy największym, jakie do tej pory zastosowano w butach Nike. Air Max ST były też pierwszymi z serii Air Max, w których wykorzystano system Footbridge. Projektanci kierowali ten produkt przede wszystkim do ludzi ze stopami pronującymi.
Nike Air Max 93
Rok: 1993
Nike Air Max 93, znane też pod nazwą Air Max 270, to jedne z ulubionych Air Maxów Tinkera Hatfielda. Debiutujące w 1993 roku buty były wyposażone w pokaźnych rozmiarów poduszkę gazową, która była widoczna w 270 stopniach. Poduszka z systemem Air była wtedy nie tylko największa, ale także i najbardziej widoczna. Inna charakterystyczną cechą tego modelu był kołnierz z neoprenu.
Do tej pory w Air Maxach pojawiała się poduszka w kolorze białym. Air Max 93 był pierwszym modelem z kolorową poduszką. Podeszwę z tego modelu wykorzystano też między innymi w butach Air Max Burst i Air Max 94.
W wydaniu History of Air z 2005 roku zmniejszono poduszkę z systemem Air, przez co niektórzy uważali, że model stracił trochę z tego, co było w nim najciekawsze.
Nike Air Max Triax
Rok: 1994
Model, który zaprojektowano po Air Max Structure Triax 91 I Air Max ST. Mimo braku popularności porównywalnej z flagowymi modelami Nike wznawiało jego kolejne wydania w późniejszych latach. Okienko z systemem Air przypominało to, które było stosowane w poprzednikach. Jedna z reedycji miała miejsce w 2010 roku, kiedy buty wróciły do sklepów jako Nike Air Max Triax 94. Z kolei okazja do kupienia modelu w oryginalnej kolorystyce pojawiła się w 2014 roku.
Nike Air Max Burst
Rok: 1994
1994 rok przyniósł także fanom marki model Air Max Burst. Nie był on żadną innowacją, w porównaniu do tego, co marka Nike posiadała już w ofercie. Air Max Burst stanowiły delikatne nawiązanie do pierwszych Air Maxów. W butach nie wykorzystano neoprenowego kołnierza, który był widoczny w poprzednim modelu. Projektanci zdecydowali się za to skorzystać z podeszwy z systemem Air widocznym w 270 stopniach.
Nike Air Max 94
Rok: 1994
Kolejny model, który nie charakteryzował się użyciem nieznanych dotąd technologii. Buty otrzymały podeszwę znaną z modelu Air Max 93, co oznacza, że w podeszwie znalazła się wielka poduszka gazowa widoczna w 270 stopniach. W modelu z 1994 roku powrócono do klasycznego języka, rezygnując tym samym z neoprenowego kołnierza.
Nike Air Max2
Rok: 1994
Air Max2, znane też jako Air Max Squared, zostały wyposażone w innowacyjną poduszkę gazową z czterema komorami i dwoma stopniami ciśnienia w odpowiednich obszarach. Zewnętrzne poduszki charakteryzowały się ciśnieniem 25psi, a środkowe i tylne 5psi. Te pierwsze odpowiedzialne były za zapewnienie stabilności, natomiast pozostałe odpowiadały za amortyzację i ogólne poczucie komfortu.
Projektanci wzbogacili buty o neoprenowy kołnierz, podobny do tego z modelu Air Max 93. Poduszka gazowa z Air Max2 została wykorzystana też w podeszwie następców, czyli Air Max 95 i Air Max 96. Sprawdziła się również w modelach treningowych i koszykarskich.
Nike Air Max2 Light
Rok: 1994
Jeszcze w tym samym roku, w którym ukazały się Air Max2, Nike zaprojektowało nową i lżejszą wersję – Air Max2 Light. Nowe wydanie było lżejsze od poprzednika o około 30 gramów. Buty miały ten sam system amortyzujący, czyli cztery komory i dwa poziomy ciśnienia: 25psi oraz 5psi. W odróżnieniu od standardowej wersji Air Max2 Light miały nieco inną podeszwę. Została ona wykonana z pianki phylonowej, co miało wpływ na zredukowanie wagi butów. Powrócono też do klasycznej postaci języka. W cholewce projektanci podkreślili linie i sprawili, że nabrała ona bardziej agresywnego wyglądu.
Źródła zdjęć: http://dreambig5.com/f51a984b691c5f3/, https://www.manners.nl/de-evolutie-van-de-nike-air-max-90-infrared-1990-2012/, http://www.immobilier-vade.com/map.asp?tags=nike-air-bw-persian, https://hypebeast.com/2013/2/nike-air-max-180-og-ultramarine, http://www.shoescheapest.com/, http://news.nike.com/news/air-max-archives, http://neatshoestorage.com/air-max-timeline/nike-air-max-93-air-max-270/, http://theshoegame.com/articles/nike-air-max-triax-94-returns-in-2010.html, https://pl.pinterest.com/pin/180144053814925030/, http://butologia.com/2015/08/nike-air-max-94-neon/, http://sneakernews.com/2012/07/31/classics-revisited-nike-air-max2-1994/, http://www.leaco.net/sale.php?g8zwy9-nike-air-max-2-light-sale